بررسی تاثیر تمرینات ثباتی روی شاخص های تعادلی و محدوده ثباتی در مردان مبتلا به کمردرد مکانیکی غیراختصاصی مزمن

هدف: بررسی تاثیر آموزش و اجرای تمرینات ثباتی فشرده و تحت نظر روی شاخص های تعادلی و محدوده ثباتی در مردان مبتلا به کمردرد مکانیکی غیراختصاصی مزمن. روش بررسی : 20 بیمار مرد مبتلا به کمردرد مکانیکی غیراختصاصی مزمن به روش غیر احتمالی ساده در این تحقیق به صورت تک گروهی قبل و بعد از مداخله شرکت داشتند. شاخص های کنترل پاسچرال شامل شاخص تعادلی کلی (osi)، قدامی- خلفی (apsi)و طرفی(mlsi) و زمان و درصد انجام محدوده ثباتی پویا با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس در آنها قبل و بعد از آموزش و اجرای تمرینات ثباتی ثبت گردید. به منظور تجزیه تحلیل اطلاعات و بررسی تاثیر آموزش و اجرای تمرینات ثباتی بصورت قبل و بعد از آزمایش،از آزمون paired t test استفاده شد. یافته ها : نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش و اجرای تمرینات ثباتی فشرده و تحت نظر باعث تغییر معنی دار تمامی شاخص ها به جز osiو apsi با چشم باز در وضعیت ایستاده روی دو پا می شوند. از طرفی در وضعیت ایستاده روی یک پا نیز تنها شاخص های osiو apsi با چشم باز معنی دار شدند.(p< 0/05) زمان انجام محدوده ثباتی پویا و درصد عملکرد فرد نسبت به حالت مطلوب قبل و بعد از درمان هم اختلاف معنی داری را نشان دادند.(p< 0/001) نتیجه گیری : آموزش و انجام تمرینات ثباتی فشرده و تحت نظر به مدت ده جلسه می تواند روی شاخص های کنترل پوسچرال و نیز نحوه انجام محدوده ثباتی پویا در مردان مبتلا به کمردرد مکانیکی غیراختصاصی مزمن تاثیر مطلوبی داشته باشند.